خواص خرما

این میوه پرخاصیت را مردم کشورهای اروپایی و آمریکایی بیشتر در پخت کیک و شیرینی مورد استفاده قرار می‌دهند، در حالی که در خاورمیانه-به‌خصوص کشورهای عربی- یکی از تنقلات اصلی به شمار می‌آید.

خرما میوه‌ای مقوی است که مواد معدنی بسیاری همچون آهن، پتاسیم، روی، منگنز و ویتامین‌های A، B و E دارد.

خرما دارای قند زیادی است و حدود 70درصد آن را کربوهیدرات تشکیل می‌دهد. تحقیقات نشان می‌دهد که ایران 18درصد خرمای جهان را تأمین می‌کند.

خواص درمانی خرما

از جمله خواص خرما، خنثی کردن اسید اضافی معده است. با توجه به اینکه زیادی اسید معده باعث ترش کردن و دل‌درد می‌شود، هنگام بروز چنین علائمی، 2 تا 3 عدد خرمای تازه را له کرده و در مقداری آب  جوش بیندازید، سپس هم زده و بنوشید.

- با خوردن یک عدد خرما به همراه شیر، پیش از خواب، خواب راحتی خواهید داشت.

- خرما ضد میکروب است، سبب تقویت ستون فقرات شده و قوه بینایی و شنوایی را تقویت می‌کند؛ همچنین سبب هضم غذا و خوشبو شدن دهان می‌شود. کلسیم موجود در خرما عامل اصلی استحکام استخوان‌هاست؛ در ضمن فسفر آن نیز مانع ضعف اعصاب و خستگی می‌شود.

به همین دلیل، مصرف روزانه چند عدد خرما به سالمندان توصیه می‌شود. به این ترتیب با توجه به اینکه خرما دارای منیزیم نیز هست و سالمندان نیز برای جبران کاهش کار سلول‌های مغزی‌شان باید غذاهای منیزیم‌دار بخورند، این میزان مصرف، منیزیم مورد نیاز آنها را نیز تأمین می‌کند. در ضمن منیزیم موجود در خرما کارکرد کلیه و لوزالمعده را آسان می‌کند.

- خرما برای افرادی که دوره نقاهت را می‌گذرانند نیز مفید است، همچنین مانع تجمع چربی شده و به دلیل دارا بودن عناصر مفید، دفاع بدن را نیز در برابر امراض بالا می‌برد. علاوه بر این، خرما برای بیماران دارای چربی خون، چاقی، ناراحتی‌های تنفسی، آسم و کلیه التهابات، مفید است.

- خرما از جمله میوه‌های شیرینی است که مصرف محدود آن برای بیماران دیابتی نیز مجاز شناخته شده است.

- تحقیقات به‌عمل آمده نشان داده است مصرف خرما باعث افزایش شیر مادر و همچنین ایجاد آرامش مادران در دوران بارداری می‌شود.

- می‌گویند مصرف خرما کار غده تیروئید را نیز تنظیم می‌کند.

- لازم به ذکر است با تمام مزایای یاد شده، زیاده‌روی در مصرف خرما برای کبد و طحال خوب نبوده و در ضمن فشار خون را بالا برده و سبب پوسیدگی دندان‌ها و همچنین چاقی نیز می‌شود.

تو ای صفای ضمیرم چرا نمی آیی؟

 چرا بهانه نگیرم ِچرا نمی آیی؟

 اگر حجاب ظهورت حضور پست منست

 خدا کند که بمیرم ِچرا نمی آیی...

راههای یک زندگی شاد

شاد باش! دنیا پر از آفتاب است

غالباً در زندگی  اتفاق هایی می افتد که واقعاً از اختیار ما خارج است. فعالیت شرکتی که ما در آن کار می کنیم محدودتر می شود و ما را کنار می گذارد، همسرمان از ما جدا می شود، یکی از اعضای خانواده بیمار می شود، یکی از نزدیکانمان می میرد و یا دولت جلو یکی از طرح های ما را می گیرد و ...

در چنین شرایطی است که حس می کنیم کاری از دستمان ساخته نیست و نمی توانیم بهبودی در وضع خود ایجاد کنیم.

وقتی راه تازه ای را امتحان می کنیم تمام توانایی های خود را به کار می گیریم و باز به هدف خود نمی رسیم، غالباً از این که به کوشش تازه ای دست بزنیم می ترسیم. چرا؟

علتش این است که از رنج گریزانیم! هیچ کس دلش نمی خواهد شکست بخورد. اغلب ما پس از چندبار تلاش و تقلا نومید می شویم و دست از کوشش می کشیم! و در این وقت است که شما خود را درمانده می پندارید. اما در اشتباهید. شما قادر به انجام کارهایی هستید که می توانید از همین امروز شروع کنید. توماس ادیسون می گفت: «من دلسرد نمی شوم زیرا هر اشتباهی که می کنم مرا یک قدم به جلو می راند.»

اغلب اوقات اشخاص به این دلیل می گویند قادر به انجام کاری نیستند که در گذشته کارهایی را انجام داده و نتیجه نگرفته اند. اما به خاطر داشته باشید که گذشته شما با آینده تان فرق دارد. کاری که دیروز کرده اید مهم نیست، بلکه کاری که هم اکنون انجام می دهید، دارای اهمیت است.

«جین وبستر» در کتاب «بابالنگ دراز» می نویسد:

«باید برای حال زندگی کرد ؛ نباید به خاطر گذشته ها افسوس خورد و نباید چشم به راه آینده ماند. بلکه باید از همین لحظاتی که داریم حداکثر استفاده را ببریم. بیشتر مردم زندگی نمی کنند بلکه فقط با سرعت می دوند . آنها سعی می کنند به هدفی دست یابند که در افقی دور دست قرار گرفته و در گرما گرم تلاش خود به حدی هیجان زده و خسته می شوند که تمام مناظر زیبای محیط آرامی که در آن عبور می کنند از نظرشان دور می ماند و بعد وقتی به خود می آیند که پیر و فرسوده شده اند و در آن زمان دیگر رسیدن یا نرسیدن برای آدم فرقی نمی کند.

برای این منظور کافی است مطالعه ای بر روی زندگی افراد موفق که در گوشه و کنار ما زندگی می کنند انجام دهید.

بیشتر افراد موفق چندین و چندبار شکست خورده اند ولی با نیروی عظیمی به نام «پشتکار» باز هم دست از تلاش برنداشته اند و موفق شده اند.